Totaal aantal pageviews

maandag 12 december 2016

Terug naar Alice Neel

Ik zei het al, ik ga,  geïntrigeerd als ik ben door de portretkunst van Alice Neel, nog een keer naar het Gemeentemuseum in Den Haag, om nog een keer te kijken. Rustig te kijken.  Te lezen ook.
En dat deed ik.
Met als gevolg dat ik nu best nog een paar portretten kan laten zien.

Dit bijvoorbeeld. Afgebeeld is de moeder van de schilderes. Kijk even naar de tekst bij het schilderij:

Iemand die ik een beetje ken van het bloggen (zij blogt niet meer) en die zelf schildert, had deze tentoonstelling ook bezocht en vond de portretten goed, maar de teksten vond zij irritant, gepsychologiseer. Dus ik werd nieuwsgierig. Nou deze tekst is zo'n voorbeeld.  Ik begrijp wat ze bedoelde, maar mij stoort het helemaal niet.
Nog een portret:


Dit is een jongen die Neel  kende toen hij nog een kind was. Zij schilderde hem geregeld. Later werd hij veroordeeld tot een gevangenisstraf van 25 jaar voor oplichting en moord. Dat staat er dus ook bij en dat is ook iets dat ik wil weten. Er staat verder bij dat de wilde achtergrond misschien een symbool is voor zijn geestelijke instabiliteit. En dat hij zich met al die ringen aan zijn vingers bewust is van zijn verleidelijke charme.
Ik kan me voorstellen dat iemand dit soort commentaar vervelend gepsycholgiseer vindt. Ik heb er geen last van. Uiteindelijk zien we toch wat we zelf willen zien. Zonder tekst zou ik helemaal geen gedachte over die wilde achtergrond hebben gehad. En had ik hierin gewoon een mooie jongen gezien.
Nou , nog één portret en dan houd ik op over Alice Neel. Beloofd.

Dit zijn haar schoondochter en kleindochter Olivia. Bij dit schilderij staat dat de moeder duidelijk moeite heeft haar dochter stil te laten zitten en dat Neel het moederschap toonde zoals het was, iets wat andere schilders hadden nagelaten. En dat Neel daardoor een feministisch icoon werd. Kijk en nu voelde ik wel een beetje irritatie.
Over de tekst dan hè, zeker niet over het schilderij. Ik vind het echt prachtig!

9 opmerkingen:

KnutzEls zei

Ik ken uitpluizen van unst en het kan storend werken. Meestal loop ik een tentoon.stelling eerst helemaal door en kijk daarna nog eens rustig wat ik mooi vind of me raakt. En dat commentaar is ook maar een mening van iemand. Die portretten wil ik ook zien, mooi.

Onliemie zei

Ik vind ze mooi die schilderijen... en uitpluizen of niet... het helpt soms toch wel een beetje en als je het storend vindt al die uitleg dan lees je die toch gewoon niet.

Wieneke zei

Ze spreken me zeker aan, deze schilderijen, maar dat geklets erover hoef ik niet te weten. Je wordt toch een beetje beïnvloed in je kijken als je teksten erbij leest. Maar voor iedereen is dat natuurlijk toch anders.

Kitty zei

Haha, het commentaar bij die laatste ja, echt irritant! Ik vind dat schilderij overigens wel het mooiste van wat je van Alice Neel hebt laten zien :)

Inge zei

De portretten zijn echt goed!

Ferrara zei

Ik vind het portret van de moeder het mooist. De laatste zin in dit bijschrift zou wat mij betreft voldoende zijn.

Matroos Beek www.beekblog.com zei

De oude moeder is zo sprekend. Ik deel echter je irritatie bij de verklaring van het laatste schilderij ivm het moederschap.

Pippa's Hus zei

Het portret van haar moeder ontroerd me gewoon. Prachtig. XX Esther

Vlimbouter zei

Een verhaal achter een schilderij vind ik altijd leuk. Maar een psycho-analyse hoeft voor mij ook niet. De oude dame vind ik prachtig.